چگونه می توان از آسیب دیدگی مجاری هوایی و خونریزی که ممکن است توسط لوله تراشه ایجاد شود جلوگیری کنیم؟

به منظور جلوگیری از امکان لوله نای و خونریزی در هنگام لوله گذاری درون زا ، مهم است که ابتدا به آماده سازی کافی و مهارت های عملکرد دقیق توجه کنید. قبل از عمل ، پزشک باید وضعیت هوایی بیمار را با دقت ارزیابی کند ، از جمله بررسی شکل راه هوایی ، آیا تورم ، آسیب مخاطی ، ساختار غیر طبیعی آناتومیکی یا سایر مشکلات بالقوه راه هوایی وجود دارد. برای بیماران مبتلا به راه هوایی باریک ، متورم یا به راحتی خونریزی ، ممکن است برای انتخاب تجهیزات مناسب و روش های لوله گذاری ، استراتژی های خاص لوله گذاری لازم باشد. جلوگیری از لوله گذاری اجباری در هنگام راه هوایی ناپایدار یا متورم می تواند به طور موثری آسیب را کاهش دهد.
در طی مراحل لوله گذاری ، پزشک باید اطمینان حاصل کند که این عمل تا حد امکان ملایم است و نیروی بیش از حد را کاهش می دهد. به طور خاص ، هنگامی که لوله لوله گذاری از حنجره و نای عبور می کند ، از استفاده بیش از حد خودداری کنید. فشار بیش از حد یا نیروی نادرست ممکن است باعث آسیب به مجاری هوایی شود و حتی باعث خونریزی روی دیواره داخلی راه هوایی شود ، به خصوص هنگامی که لوله از گلوت عبور می کند. از طریق مهارت های عملکرد مناسب ، اطمینان حاصل کنید که لوله به آرامی وارد مجاری هوایی می شود و از اصطکاک شدید یا فشرده سازی جلوگیری می کند. هر ماده خارجی ، مخاط یا ترشحات موجود در مجاری هوایی نیز باید تا حد امکان قبل از لوله گذاری برداشته شود تا از خونریزی مجاری هوایی به دلیل اصطکاک در هنگام لوله گذاری جلوگیری شود.
انتخاب اندازه لوله مناسب برای لوله گذاری بسیار مهم است. لوله های خیلی بزرگ یا خیلی کوچک احتمال لوله تراشه را افزایش می دهد. اگر لوله خیلی بزرگ باشد ، ممکن است باعث گسترش بیش از حد راه هوایی و فشار طولانی شده بر روی دیواره داخلی مجاری هوایی شود که ممکن است باعث آسیب یا خونریزی شود. اگر لوله خیلی کوچک باشد ، ممکن است تهویه کافی ایجاد نکند و اصطکاک و مشکل را در هنگام لوله گذاری افزایش دهد ، در نتیجه خطر آسیب را افزایش می دهد. بنابراین ، انتخاب اندازه مناسب لوله endotracheal با توجه به عواملی مانند شکل بدن بیمار ، خصوصیات راه هوایی و سن می تواند خطر لوله تراشه و خونریزی را در طی لوله گذاری به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
در طی لوله گذاری درون ریزه ، باید از تحریک بیش از حد مخاط مجاری هوایی تا حد امکان مراقبت شود. برای بیمارانی که در حال حاضر التهاب راه هوایی ، تورم یا تروما دارند ، باید در هنگام لوله گذاری مراقبت ویژه ای انجام شود. مراقبت از راه هوایی بعد از عمل از اهمیت ویژه ای برخوردار است. خلط باید به طور مرتب مکش شود تا مجاری هوایی باز باشد و از تجمع خلط ، خون یا سایر ترشحات در مجاری هوایی جلوگیری شود. تمیز کردن راه هوایی و اطمینان از فشار متوسط ​​در مجاری هوایی می تواند به کاهش لوله تراشه و جلوگیری از خونریزی کمک کند.
پس از لوله گذاری ، وضعیت راه هوایی بیمار باید به طور مداوم کنترل شود. موقعیت لوله endotracheal را از طریق معاینات تصویربرداری (مانند اشعه ایکس ، سی تی اسکن و غیره) تأیید کنید تا از وضعیت صحیح اطمینان حاصل شود. اگر علائمی مانند ناراحتی در مجاری هوایی ، خونریزی و تورم پس از لوله گذاری رخ دهد ، باید اقدامات مداخله ای فوری انجام شود تا از خراب شدن وضعیت بیشتر جلوگیری شود. مراقبت های پس از تابش باید شامل بازرسی و نگهداری از راه هوایی ، مانند مرطوب نگه داشتن راه هوایی ، حفظ فشار تنفسی مناسب و شستشوی منظم راه هوایی باشد .