انواع و کاربردهای دستگاههای مدیریت هوایی کم خطر

دستگاه های مدیریت هوایی کم خطر نقش مهمی در عمل بالینی بازی کنید ، که عمدتاً برای باز نگه داشتن مجاری هوایی ، به ویژه در هنگام درمان اضطراری و بیهوشی استفاده می شود. این دستگاه ها معمولاً مستقیماً با دستگاه تنفسی تحتانی بیمار تماس نمی گیرند ، بنابراین خطر عفونت نسبتاً کم است.

در زیر برخی از دستگاه های رایج مدیریت هوایی کم خطر و کاربردهای آنها وجود دارد.
راه هوایی oropharyngeal (OPA)
استفاده از: مجاری هوایی oropharyngeal رایج ترین دستگاه مدیریت مجاری هوایی کم خطر است که عمدتاً برای باز نگه داشتن مجاری هوایی در بیمارانی که آگاه یا کمیته هستند ، استفاده می شود. این راه هوایی را با جلوگیری از بازگشت زبان مسدود می کند و برای بیمارانی که نمی توانند راه هوایی را به تنهایی باز نگه دارند ، مناسب است.
ویژگی ها: OPA در اندازه های مختلفی در دسترس است و مدل مناسب باید با توجه به اندازه دهان و ساختار حلق بیمار انتخاب شود تا از بهترین اثر اطمینان حاصل شود.
راه هوایی نازوفارنژ (NPA)
استفاده: راه هوایی نازوفارنکس برای بیمارانی که نمی توانند از مجاری هوایی oropharyngeal استفاده کنند ، به ویژه بیمارانی که صدمات صورت دارند ، مناسب است. از طریق حفره بینی درج شده و برای کمک به باز نگه داشتن مجاری هوایی به حلق آویز می شود.
ویژگی ها: NPA انعطاف پذیرتر از OPA است ، می تواند باعث تحریک به حلق شود و برای بیمارانی که آگاه هستند یا کمی کمیته مناسب هستند ، مناسب است. برای جلوگیری از آسیب بینی ، باید اندازه نیز در نظر گرفته شود.
راه هوایی ماسک حنجره (LMA)
هدف: مجاری هوایی ماسک حنجره یک وسیله کم خطر است که برای جایگزینی لوله گذاری endotracheal استفاده می شود و برای بیهوشی و مدیریت اضطراری مجاری هوایی مناسب است. این راه هوایی را از طریق حنجره مهر و موم می کند و باعث می شود گاز وارد و خروج شود و برای نگهداری مجاری هوایی در جراحی کوتاه مدت یا شرایط اضطراری مناسب است.
ویژگی ها: LMA به راحتی قرار می گیرد و پیچیدگی لوله گذاری درون ریز را کاهش می دهد ، به خصوص برای بیماران بدون ناهنجاری های آشکار آناتومیکی راه هوایی. طراحی LMA می تواند به طور موثری از ورود محتویات معده به مجاری هوایی جلوگیری کند .